Op 23 november 1995 opende in het Surinaams Museum in Fort Zeelandia, Paramaribo, de tentoonstelling ‘Twintig jaar beeldende kunst in Suriname, 1975-1995’. In deze publicatie maken de samenstellers van de tentoonstelling destijds, een nauwkeurige reconstructie van de gang van zaken, gebruikmakend van tal van schriftelijke bronnen en foto’s.
Jarenlang lag de “Kronijk van Edam” (1867) van Pieter Costerus Wzn. opgeborgen in het Waterlands Archief. Met deze hertaling maakt schrijver en Edam-kenner Frans Kuiper dit manuscript toegankelijk voor de lezer van nu: de historie, een wandeling door het Edam van de vroege 17e eeuw en een beschrijving van gebouwen die er soms zelfs niet meer zijn.
The border dispute between Suriname and Guyana has its roots in colonial times. This book sheds light on the genesis of the border dispute based on historical documents, while outlining the policy followed by the government of the Netherlands regarding this issue and further focuses on relevant aspects of international law and hitherto underexposed, if not hidden, historical facts. The author hopes that this publication could contribute to a balanced assessment of the problem by both governments in their pusuit of a peacefull solution of the border dispute.
In dit boek worden de geschiedenis van het Edams Museum en de herkomst van objecten over de periode 1895-1914 besproken, dus tot het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. Elk object, elk sierbord, meubelstuk, schilderij of boek vertelt een verhaal over de schenker en bruikleengever; verhalen die zijn te reconstrueren aan de hand van het bewaard gebleven rijke museumarchief.
Tijdens een viering van Keti Koti op 1 juli, liep beeldend kunstenaar Maartje Jaquet door haar geliefde stadsdeel, Amsterdam-Zuidoost, en vroeg enkele feestelijk uitgedoste mensen of ze een portret van ze mocht schilderen. In de loop van drie jaar kwamen er steeds meer portretten bij. Ze zijn gebundeld in dit boek: Ala Sma Tori, Keti Koti Verbeeld.
In 1685 gaat de steenrijke amsterdamse koopman Balthasar Coymans de strijd aan om het alleenrecht op de verkoop van slaven aan de Spaanse koloniën. Tegengewerkt door nietsontziende concurrenten en de Spaanse inquisitie moet hij alles uit de kast halen om de grootste slavenhandelaar ter wereld te worden.
De belangstelling voor slavernij als onderdeel van de nederlandse koloniale geschiedenis is de afgelopen decennia enorm toegenomen. Instellingen, bedrijven, banken en het Koninklijk Huis laten onderzoek uitvoeren naar hun historische betrokkenheid bij de slavenhandel en slavernij. Bij deze recente onderzoeken bleef de rol van kerk en religie verrassend genoeg vrijwel geheel onbesproken.
De Joodse architect Harry Elte (1880-1944) geniet ondanks zijn bijzondere oeuvre tot op heden nauwelijks bekendheid. Hij liet zich niet binden door een enkele stijl of stroming en bouwde een uitgebreid oeuvre; van godshuizen tot woonhuizen en van ziekenhuizen tot begraafplaatsen. Zijn meesterwerk, de Obrechtsjoel, vormt al bijna honderd jaar het hart van de joodse gemeenschap in Amsterdam-Zuid.
‘De toekomst van het Amazonewoud’ laat op niet mis te verstane wijze zien dat dit uitgestrekte gebied in Zuid-Amerika met zijn bossen, savannes en rivieren behouden moet worden. In een heldere schrijfstijl neemt Pitou van Dijck u mee naar het grootste bos ter wereld, in de voetsporen van ontdekkingsreizigers en avonturiers. Verrijkt met vele, kleurrijke illustraties van Saskia Pfaeltzer toont dit boek de schoonheid van flora en fauna en het belang van de ecosystemen voor het voortbestaan van onze planeet.
Gerrits speelde vier decennia lang een prominente rol in de Nederlandse kunstwereld. Voor de oorlog was hij lid van de kunstenaars verenigingen De Onafhankelijken, De Brug en De Grafische. Hij was medeoprichter en voorzitter van Vrij Beelden (1947-1950), oprichter en voorzitter van Creatie (1950-1954) en medeoprichter en bestuurslid van Liga Nieuw Beelden (1955-1960). Tijdens zijn hele carrière heeft Gerrits zich ingezet voor een betere maatschappelijke positie van beeldende kunstenaars.
Twintig jaar geleden interviewden journaliste Nina Jurna en de inmiddels overleden schrijver Clark Accord een groot aantal mensen in Suriname en Nederland over de doorwerking van slavernij in hun persoonlijke leven. Een kwestie die nu actueler is dan ooit. Jurna zoekt een aantal van hen opnieuw op en vraagt of zij inmiddels van mening veranderd zijn.
Seerie werd beschuldigd van vergiftiging en in opdracht van de directeur van Sinabo door twee basya’s onthoofd. Hoewel het boek de slavin Seerie als onderwerp heeft, is het in feite een in memoriam voor al die mensen die in slavernij hebben geleefd en van wie wij nooit de namen zullen kennen.
Voor het eerst bundelt een geselecteerd aantal bekende auteurs uit het Koninkrijk der Nederlanden en Suriname de krachten om gezamenlijk en vanuit vrijheid en onafhankelijkheid over het gemeenschappelijke en gevoelige onderwerp slavernij een kort essay of gedicht te schrijven.
Bonaire was voor Nederland behalve een straf- en verbanningskolonie een belangrijk verversingsstation en zoutleverancier. Honderden slaafgemaakte Afrikanen moesten er dwangarbeid verrichten op de natuurlijke zoutpannen. Velen kregen lichamelijke klachten van het werken in ‘de witte hel’. De kleine witte hutjes, de bekendste toeristische attractie van Bonaire, wekken ten onrechte de indruk dat de slaafgemaakten redelijk werden behandeld.
Uitverkocht
Traditionele Curaçaose feesten zijn ondenkbaar zonder de sombré di kabana, ofwel de strohoed, liefst met rafelrand. De sombré is een stuk erfgoed dat veel meer omvat dan alleen de hoed en de kunst van het vlechten. Het is al ontstaan in de tijd van de slavernij en heeft altijd samengehangen met manieren van overleven. Er is zelfs aan het begin van de twintigste eeuw een tijd geweest dat zo’n beetje het hele eiland aan het hoeden vlechten was.
Dit boek beschrijft een unieke familiecollectie Indo-Europese batik uit de periode 1850 – 1950. Deze is bijeengebracht vanaf 1920. Maar liefst vier generaties hebben hieraan hun bijdrage geleverd. Een selectie van circa 150 doeken wordt in groot formaat afgebeeld, waarbij voorstelling, motieven, patronen en symboliek van de sarongs uitgebreid belicht worden.
Dit boek behandelt de ontstaansgeschiedenis van het grensgeschil tussen Suriname en Guyana op basis van historische documenten en schetst daarnaast het politieke beleid van Nederland met betrekking tot dit geschil, met aandacht voor relevante volkenrechtelijke aspecten en tot nu toe onderbelichte facetten. De auteur hoopt met dit boek een bijdrage te leveren aan een evenwichtige oordeelsvorming over deze kwestie met als uiteindelijk doel: de oplossing van het Surinaams-Guyanese grensgeschil.
Nederland bevindt zich in het donkere dal van de ontkenning, waar het maatschappijontwikkeling betreft. De ogenschijnlijk succesvolle landbouw en veeteelt hebben de Natuur (en daarmee onze leefplek) goeddeels verwoest. Fijnstof en microplastic afval vervuilen lucht en oppervlaktewater zodanig dat van luid tikkende tijdbommen sprake is.
Goma Weri is een veelzijdig boek over de Afro-Surinaamse klederdracht. Het is gebaseerd op een meerjarig onderzoek onder dragers en makers naar de beleving en techniek van deze bijzondere dracht. Persoonlijke verhalen, sfeervolle foto’s en anekdotes, afgewisseld met essays van verschillende deskundigen, geven een inkijk in hoe het dragen van de dracht iemand in staat stelt verbinding te maken met anderen, met het verleden en met de toekomst.
In this cahier, art historians Alette Fleischer (PhD) and Bart Krieger (M.A.) unravel the hidden messages of the black clocks of the Parnassia Collection and categorize them in a novel way. They have aimed to contextualize the pendulum clocks au Noir in the historic timeframe they were created in and displayed (ca 1790-1830) and uncovered some of their iconographic secrets with links to the transatlantic slavetrade, Eurocentrism and the French Enlightenment. Moreover, the two art historians ponder on the question if we, as an emancipated society, are allowed and able to enjoy these pendulum clocks today.