“De geschiedenis van de Nederlandse slavernij is een gedeelde geschiedenis. Vanaf de zeventiende eeuw werden Europa, Afrika en de Amerika’s (het Caraibische gebied) op structurele wijze met elkaar verbonden via de zogenoemde driehoekshandel.
Vanuit Europa (d.i. Nederland) gingen schepen geladen met onder andere buskruit en textiel naar Afrika, waar deze producten geruild werden voor Afrikaanse mannen, vrouwen en kinderen. Deze personen werden vervolgens tot slaaf gemaakt en gedwongen om op plantages in de zogenoemde Nieuwe wereld producten te verbouwen voor de Europese markt.” (bron: Ninsee)
De belangstelling voor slavernij als onderdeel van de nederlandse koloniale geschiedenis is de afgelopen decennia enorm toegenomen. Instellingen, bedrijven, banken en het Koninklijk Huis laten onderzoek uitvoeren naar hun historische betrokkenheid bij de slavenhandel en slavernij. Bij deze recente onderzoeken bleef de rol van kerk en religie verrassend genoeg vrijwel geheel onbesproken.
In 1685 gaat de steenrijke amsterdamse koopman Balthasar Coymans de strijd aan om het alleenrecht op de verkoop van slaven aan de Spaanse koloniën. Tegengewerkt door nietsontziende concurrenten en de Spaanse inquisitie moet hij alles uit de kast halen om de grootste slavenhandelaar ter wereld te worden.
Twintig jaar geleden interviewden journaliste Nina Jurna en de inmiddels overleden schrijver Clark Accord een groot aantal mensen in Suriname en Nederland over de doorwerking van slavernij in hun persoonlijke leven. Een kwestie die nu actueler is dan ooit. Jurna zoekt een aantal van hen opnieuw op en vraagt of zij inmiddels van mening veranderd zijn.
Seerie werd beschuldigd van vergiftiging en in opdracht van de directeur van Sinabo door twee basya’s onthoofd. Hoewel het boek de slavin Seerie als onderwerp heeft, is het in feite een in memoriam voor al die mensen die in slavernij hebben geleefd en van wie wij nooit de namen zullen kennen.
Voor het eerst bundelt een geselecteerd aantal bekende auteurs uit het Koninkrijk der Nederlanden en Suriname de krachten om gezamenlijk en vanuit vrijheid en onafhankelijkheid over het gemeenschappelijke en gevoelige onderwerp slavernij een kort essay of gedicht te schrijven.
Bonaire was voor Nederland behalve een straf- en verbanningskolonie een belangrijk verversingsstation en zoutleverancier. Honderden slaafgemaakte Afrikanen moesten er dwangarbeid verrichten op de natuurlijke zoutpannen. Velen kregen lichamelijke klachten van het werken in ‘de witte hel’. De kleine witte hutjes, de bekendste toeristische attractie van Bonaire, wekken ten onrechte de indruk dat de slaafgemaakten redelijk werden behandeld.
Traditionele Curaçaose feesten zijn ondenkbaar zonder de sombré di kabana, ofwel de strohoed, liefst met rafelrand. De sombré is een stuk erfgoed dat veel meer omvat dan alleen de hoed en de kunst van het vlechten. Het is al ontstaan in de tijd van de slavernij en heeft altijd samengehangen met manieren van overleven. Er is zelfs aan het begin van de twintigste eeuw een tijd geweest dat zo’n beetje het hele eiland aan het hoeden vlechten was.
Goma Weri is een veelzijdig boek over de Afro-Surinaamse klederdracht. Het is gebaseerd op een meerjarig onderzoek onder dragers en makers naar de beleving en techniek van deze bijzondere dracht. Persoonlijke verhalen, sfeervolle foto’s en anekdotes, afgewisseld met essays van verschillende deskundigen, geven een inkijk in hoe het dragen van de dracht iemand in staat stelt verbinding te maken met anderen, met het verleden en met de toekomst.
In this cahier, art historians Alette Fleischer (PhD) and Bart Krieger (M.A.) unravel the hidden messages of the black clocks of the Parnassia Collection and categorize them in a novel way. They have aimed to contextualize the pendulum clocks au Noir in the historic timeframe they were created in and displayed (ca 1790-1830) and uncovered some of their iconographic secrets with links to the transatlantic slavetrade, Eurocentrism and the French Enlightenment. Moreover, the two art historians ponder on the question if we, as an emancipated society, are allowed and able to enjoy these pendulum clocks today.
Het is het jaar 1678. De West-Indië vaarder Sint-Joris vertrekt vol goede moed met een lading Schiedamse jenever en een aantal passagiers richting Paramaribo. Ter hoogte van de Kaapverdische Eilanden slaat het noodlot toe: Algerijnse kapers enteren het schip en alle opvarenden worden in de boeien geslagen. Na een reis vol ontberingen verdwijnen de Hollanders in de wrede wereld van Moorse slavenhandelaren.
Commandeur van de Kaap vertelt het verhaal van Simon van der Stel, commandeur en later gouverneur van het zeventiende-eeuwse Kaap de Goede Hoop. Het idyllische, door wijngaarden omgeven Stellenbosch is naar hem vernoemd. Hij was de oprichter van het wereldberoemde wijnlandgoed
Groot Constantia, en de kleinzoon van een slavin die later zelf meer dan honderdvijftig slaven zou bezitten.
Slavernij herbezien verkent de geschiedenis van slavernij in Azië door visuele bronnen centraal te stellen. Het traditionele beeld van slavernij in Azië wordt gevormd en gedomineerd door woorden als ‘mild’, ‘schuld’ en ‘huishoudelijk’. Maar dit is aan het verschuiven door nieuw historisch onderzoek dat juist wijst op de hardere kanten en op overeenkomsten met het Atlantische slavernijverleden.
Vanaf de bouw in 1672 van het ‘stadspaleis’ Herengracht 502 tot aan 1926 hebben er mensen gewoond die de belangen van de eigen familie als leidraad hadden bij al hun beslissingen. Amsterdam was een stad met twee gezichten: enerzijds toevluchtsoord voor onderdrukten en vluchtelingen, maar ook meedogenloos in haar streven naar macht en aanzien. In 1927 werd Herengracht 502 de ambtswoning van de Burgemeester van Amsterdam.
De familie Feith, bekend van de romantische dichter Rhijnvis Feith, hield als exponent van het Nederlands patriciaat eeuwenlang nauwkeurig haar stamboom bij. Dit boek vertelt het verhaal achter de familie Feith. Het toont de context waarbinnen de diverse generaties Feith hebben geleefd en hoe zij een deel van de Nederlandse geschiedenis mede hebben ingevuld.
De autobiografische speurtocht naar zijn multiculturele herkomst voert de auteur langs vier continenten: Europa, Azië, Latijns-Amerika en Afrika.
Curaçao telt een honderdtal landhuizen, herinneringen aan voormalige plantages en buitenhuizen. Hun architectuur is bijzonder vanwege de Nederlandse invloeden, aangepast aan de lokale, tropische omstandigheden. De laatste decennia zijn veel landhuizen gerestaureerd en vele ervan hebben eigentijdse functies en toevoegingen gekregen.
Depok, de droom van Cornelis Chastelein vertelt de vrijwel onbekende geschiedenis van een bijzondere Indische gemeenschap, de Depokkers. Een verhaal dat 300 jaar geleden begint wanneer de hoge VOC-beambte Cornelis Chastelein (1657-1714) zijn landgoed Depok bij testament nalaat aan zijn slaafgemaakten.
De West-Indische Compagnie heerst over de Afrikaanse Goudkust. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan schreeuwen de plantages om goedkope arbeidskrachten, maar het aanbod is schaars. Afrikaanse koninkrijken en Europese compagnieën handelen volgens oude verdragen, die zorgvuldig worden nagekomen. Als in november 1687 een dorpje in het Denkyira-rijk door illegale slavenhalers wordt leeggeplukt, zijn daarom de rapen gaar.
De Gids Slavernijverleden Nederland beschrijft 100 locaties in Nederland, van Vlissingen tot Groningen, die met slavernij te maken hebben. In samenwerking met Mapping Slavery
Deze handzame wandelgids, tweetalig, leidt u langs de plaatsen in Amsterdam die te maken hebben met het slavernijverleden.