Beschrijving
inhoud
Zwemmen kon Enith Brigitha (Curaçao,1955) als de beste. En zolang de DDR-dames maar thuisbleven, won ze vrijwel elke race. Zodra de DDR-zwemsters echter van de partij waren, trokken ze als een magneet al het goud hun kant op. Pas in 1990 snapte Enith waarom: de staat had de piepjonge zwemsters stelselmatig doping toegediend. Zonder dat ze het wisten. Bij zo veel kunstmatige spierbundels had Enith het nakijken, want zelf doping gebruiken? Het kwam niet eens in haar op.
De bronzen olympische medailles die Enith in 1976 op eigen kracht behaalde, hebben voor haar een gouden rand. Want zonder de aan doping onderworpen rivales uit de DDR, was het goud hoogstwaarschijnlijk naar haar gegaan.
auteur
Jeannette van Ditzhuijzen schreef diverse boeken over Curaçao waarbij geschiedenis steevast een rol speelde. Van haar hand verschenen onder meer de succesvolle roman, samen met Marjan Brouwers, Ren Janina, ren!, Een sjtetl in de tropen, over de Oost-Europese joden op het eiland en Geschiedenis in steen, over de Curaçaose monumenten en de stichting Monumentenzorg Curaçao.
pers
“Van Ditzhuijzen geeft de lezer een indruk van een uiterst sportieve en aimabele sportvrouw, die naar gehoopt mag worden, veel jonge mensen op onze eilanden zal inspireren. Een collega-zwemster, Toos Beumer, schreef in het voorwoord dat ze haar petje voor Enith afneemt, onder meer omdat ze het ‘veertien-jarige spontane, vrolijke en sociale meisje is gebleven’ dat ze ooit in 1969 op Curaçao leerde kennen. Geweldig compliment: mensen die zich noch chemisch, noch mentaal laten opfokken, maar gewoon zichzelf blijven. Op Curaçao is een zwembad naar haar vernoemd. Wat mij betreft mag er ook nog wel eens een school naar haar genoemd worden, want ze is een fantastisch voorbeeld voor de jeugd.”
Brede Kristensen, Napa Literatuur, 14 oktober 2017
